De Italiaanse Carro Veloce cv-33 of L3/33 is een pantser voertuigje voorzien van tracks (rupsbanden). Het is de opvolger van de Carro Veloce 29, welke op zijn beurt weer was gebaseerd op de Britse Vickers Carden Loyd Mk VI machine gun carrier.
De Britse aanduiding voor het voertuig is een carrier, een vervoermiddel dat net zoals de Britse Universal Carrier diverse gebruikstoepassing kent.Het oorspronkelijke model van de Carro Veloce cv-33 heeft twee bemanningsleden en is bewapend met een Fiat model 14 watergekoeld machine geweer, kaliber 6,5 mm. De dikte van de bepantsering varieert van 6 tot maximaal 12 mm.
Het is vanaf 1933 in Italië gebouwd en deed ook vanaf 1933 dienst bij het Italiaanse leger. Vele voertuigen van deze uitvoering zijn vanaf 1935 omgebouwd of zoals je wilt aangepast volgens de technische specificaties van het opvolgende model de cv-35.
Een van de aanpassingen was de bewapening, latere uitvoeringen beschikten over twee luchtgekoelde machine geweren, Fiat model 14 kaliber 6,5 mm. Er zijn later echter ook andere type machine geweren toegepast.
In 1938, krijgen de nog in originele staat verkerende voertuigen van de cv-33 een andere naam, de "L3/33". De aangepaste modellen, de cv-35s, krijgen dan de benaming L3/35s. Naar schatting zijn er van de cv-33 circa 1000 exemplaren gebouwd en van de cv-35 zijn er circa 1500 exemplaren gebouwd.
Er bestaat ook een variant van de cv-35, die is uitgerust met een vlammenwerper, de "L3 Lf", de L3 Lancia fiamme. Deze uitvoering, de L3 Lf, is in 1935 ontwikkeld en de daarop volgende jaren verbeterd. Bij de cv L3 Lf, is een machine geweer vervangen door een vlammenwerperpijp. De angst van de bemanning was dat men zelf in brand kwam te staan. De brandstof werd geleverd door een pomp en de bediening gebeurde via de versnellingsbak. In feite was de pomp zo zwak dat de bemanningen werd opgedragen om de vlam niet te gebruiken, als het voertuig op volledige snelheid was. De brandstof voor de vlammenwerper werd in een gepantserde aanhangwagen achter het voertuig vervoerd.
Bij de latere versies van de L3 Lf werd de brandstof in een brandstoftank van 60 liter vervoerd, welke boven op het motorcompartiment was bevestigd. De L3 Lf heeft een gewicht van 3.2 ton en de gepantserde aanhangwagen bevatte vijfhonderd liter brandstof.
Het bereik van de vlammenwerper is niet exact bekend, mogelijk was dit toch circa een 100 meter.

Het Italiaanse leger heeft dit voertuig en zijn varianten in gebruik gehad bij zijn militaire operaties vanaf 1933. Dat houdt in, dat het is ingezet bij de oorlog in Ethiopië (Italiaans Oost-Afrika), in Spanje, in Noord-Afrika, in Griekenland, in Zuid-Frankrijk en in de Balkan.
Van de vlammenwerper uitvoering, de Carro Veloce L3 Lf, is de aanwezigheid ervan aangetoond. Zo beschikten ieder peloton van een Italiaanse tank compagnie in Noord-Afrika, over de Carro Veloce L3 Lf. Ondanks dat er diverse van deze voertuigen in de omgeving van Tobruk in Britse handen zijn gevallen, zijn er bij de Britten geen aanwijzingen dat deze daadwerkelijk door de Italianen zijn inzet.
Deze klein bemeten voertuigen waren van binnen zeer krap en het moet niet prettig geweest zijn om daarin te zitten in de woestijn. Daarbij is het risico van brandstof, dat binnendoor naar de vlammenwerper word gepompt, reden genoeg om het niet te activeren.
De diverse uitvoeringen van de L3/33 en L3/35 zijn onder andere geëxporteerd naar Spanje, Albanië, Oostenrijk, Bulgarije, Hongarije, Griekenland, Afghanistan, Bolivia, Brazilië, China, Irak en El Slavador.
Tenslotte zover bij mij bekend is zijn er nog drie andere exemplaren vandaag de dag nog te zien. Een exemplaar in een (onbekend) museum in China, een exemplaar in het Museu Militar Conde de Linhares, in Rio de Janeiro en een exemplaar in het South African Museum of Military Historie.
 

Foto 1. en 2. Deze Flamethrower Carrier, de Carro Veloce L3 Lf, is te zien in het Britse Tank Museum in Bovington. Het is in Noord-Afrika buit gemaakt op de Italianen. Het tankmuseum vermeld bij het voertuig dat het een Carro Veloce L3/33 is, echter het is de flamethrower variant ervan de Carro Veloce L3 Lf. Het voertuig maakt deel uit van een tentoonstelling over de woestijn oorlog in Noord-Afrika.
Het verkeert in geheel originele staat en zelfs de lak en de leger tekens zijn nog origineel. Over het voertuig is niet meer bekend dan dat het in Afrika in Britse handen is gekomen. Over het gebruik van het voertuig daarvoor in het Italiaanse leger is niks bekend.
De leger tekens (markings) op deze Carro Veloce L3/33 in Bovington (GB).

Het Italiaanse leger in Noord-Afrika is qua opbouw en formatie grote, meerdere malen gewijzigd. Eerst waren het alleen de Italianen die tegen de Geallieerden in Noord-Afrika vechten. Na flinke verliezen kregen de Italianen steun van het Duitse Afrika Korps. Formeel was de leiding in handen van de Italianen, echter in de praktijk had Erwin Rommel het dagelijkse bevel over de Italiaanse en Duitse troepen. Uiteindelijk komen de Italiaanse troepen onder het directe bevel van de Duitsers en worden de Italiaanse leger eenheden opgenomen in het Duitse Afrika Korps. Het Italiaanse leger beschikte over vier pantser divisies.
 

Terug naar het Italiaanse "65 Infantry Division Granatieri di Savoia", dit was in 1939 opgericht en door de Britten in Egypte verslagen in mei 1941. Daarnaast was er onder andere het "101 Motorised Division Trieste", deze bestond van 1939 tot de overgave in mei 1943.
Deze divisie was in 1943 opgebouwd uit meerdere legeronderdelen waaronder het "65th Infantry Regiment".
Het "101 Motorised Division Trieste" was een onderdeel van het Italiaanse "XX Mobile Armoured Corps" (Corpo D'Armata di Manovra)